Τελευταία νέα

Λίαν προσφάτως ακόμη ένας πελάτης του γραφείου μας δικαιώθηκε από το Τριμελές Εφετείο, με την υπ’ αριθμ. 120/2017 απόφασή του, ο οποίος είχε πεισθεί από υπάλληλο χρηματοπιστωτικού ιδρύματος να αγοράσει μετατρέψιμα χρεόγραφα (γνωστά και ως Μ.Α.Ε.Κ.), παρουσιάζοντας τα σαν ένα είδος προθεσμιακής κατάθεσης.
Ο πελάτης μας, επιστήμονας μεν, μη γνώστης χρηματοοικονομικών δε, παραπλανήθηκε από την υπάλληλο της τραπέζης να επενδύσει σε μετατρέψιμα χρεόγραφα, η οποία (υπάλληλος) «παρέλειψε» να τον ενημερώσει σχετικά με τους κινδύνους που διέτρεχε και του παρουσίασε το εν λόγω προϊόν σαν απολύτως ασφαλές και επωφελές για αυτό και ανταποκρινόμενο δήθεν πλήρως στο επενδυτικό του προφίλ. H απόφαση δέχτηκε ότι το χρηματοπιστωτικό ίδρυμα έπραξε παραβιάζοντας τις επαγγελματικές της υποχρεώσεις, τις συναλλακτικές υποχρεώσεις πρόνοιας και ασφάλειας που επιβάλλονται από το νόμο κατά την παροχή επενδυτικών υπηρεσιών και παραβίασε το νόμο περί προστασίας του καταναλωτή, ακυρώνοντας έτσι την σύμβαση αγοράς του «τοξικού» προιόντος λόγω πλάνης και επιδίκασε χρηματική ικανοποίηση στον πελάτη μας .
Ειδικότερα, η εν λόγω εφετειακή απόφαση είναι ιδιαίτερα λεπτομερής, εκτενής, και επικυρώνει την υπ’αριθμ. 35/2015 πρωτόδικη απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου  σε όλα τα σημεία της . Πιο συγκεκριμένα, το Δικαστήριο επικύρωσε τελεσιδίκως την τέλεση αδικοπραξίας και απάτης εκ μέρους του χρηματοπιστωτικού ιδρύματος, και απέρριψε όλους τους λόγους έφεσης που προέβαλλε το χρηματοπιστωτικό ίδρυμα ως ουσιαστικά αβάσιμους, διατάσσοντας την επιστροφή στον πελάτη μας του συνολικού ποσού που είχε διαθέσει για την αγορά των μετατρέψιμων χρεογράφων καθώς και επιπλέον ένα αρκετά μεγάλο χρηματικό ποσό ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που εκείνος υπέστη.
Η εν λόγω απόφαση συνιστά σημαντικότατο δεδικασμένο και  σηματοδοτεί την αρχή του τέλους της πολυετούς ταλαιπωρίας των πελατών μας και τόσων πολιτών εν γένει, που εξαπατήθηκαν από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και πείσθηκαν για την αγορά τοξικών προιόντων (ομολόγων, μετατρέψιμων αξιογράφων κλπ), αγνοώντας τους κινδύνους και τα ρίσκα που εγκυμονούσε η αγορά τους, και δικαιώνει τους πολυετείς δικαστικούς αγώνες μας και την επιμονή αλλά και υπομονή όλων μας (πελατών και δικηγόρων του γραφείου μας) .

Δημοσιεύθηκε πρόσφατα η υπ’ αριθμ. 1738/2017 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία κρίνει αντισυνταγματικές τις συνεχείς παρατάσεις της παραγραφής των αξιώσεων του Δημοσίου κατά των διοικουμένων.

Πιο συγκεκριμένα, η συγκεκριμένη απόφαση στηριζόμενη κυρίως στην παραβίαση της αρχής της ασφάλειας του Δικαίου, της αρχής της αναλογικότητας, της αρχής της σαφήνειας και της προβλεψιμότητας, της αρχής της αναδρομικής επιβολής φόρου και της αρχής του δημοσίου συμφέροντος, βάζει ένα τέλος στην συνεχή παράταση της παραγραφής των φορολογικών υποθέσεων/αξιώσεων του Δημοσίου, σύμφωνα με τις διατάξεις των ν. 3513/2006, 3697/2008, 3790/2009  και ν. 3842/2010.

Ειδικότερα, η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι παραβιάζεται η αρχή της ασφάλειας του Δικαίου, η απορρέουσα από τα άρθρ. 2 παρ.1 και 25 παρ. 1 εδ. Α’ Συντάγματος, ως και από το ν. 4048/2012 (άρθρ. 2 παρ. 1) , αφού οι διοικούμενοι/φορολογούμενοι πρέπει να δύνανται να προβλέπουν με απόλυτη σαφήνεια την εφαρμογή των εκάστοτε θεσπιζόμενων κανονιστικών ρυθμίσεων, ιδίως όταν αυτές αφορούν οικονομικές επιπτώσεις σε βάρος τους (φόροι, τέλη κλπ) .  Περαιτέρω, η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι δεν μπορεί να επιβληθεί οικονομικό βάρος με νόμο αναδρομικής ισχύος που επεκτείνεται πέρα από το οικονομικό έτος το προηγούμενο εκείνου κατά το οποίο επιβλήθηκε, διότι «η πρόβλεψη στο νόμο ότι με την πάροδο ορισμένου χρονικού διαστήματος παραγράφεται η αξίωση του Δημοσίου για τη βεβαίωση και επιβολή συγκεκριμένου φόρου συνιστά ουσιαστικό στοιχείο της οικείας φορολογικής ενοχής κατά την παράγραφο 1 του ως άνω άρθρου 78. Ως ουσιαστικό δε στοιχείο της φορολογικής ενοχής η διάρκεια της παραγραφής πρέπει να καθορίζεται εκ των προτέρων, ενώ μεταβολή της με την πρόβλεψη επιμηκύνσεως είναι δυνατή μόνον υπό τις προϋποθέσεις της παραγράφου 2 του ανωτέρω άρθρου 78 του Συντάγματος, δηλαδή με διάταξη θεσπιζόμενη το αργότερο το έτος, που έπεται εκείνου, στο οποίο ανάγεται η φορολογική υποχρέωση» . Τέλος, η εν λόγω απόφαση έκρινε ότι με την διαδοχική παράταση του χρόνου παραγραφής των αξιώσεων του Δημοσίου, παραβιάζεται και η αρχή της αναλογικότητας, που προβλέπει ρητώς το άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος, αφού αφενός ενθαρρύνεται η ενδεχόμενη επί μακρόν απραξία της Διοίκησης, αφετέρου οι διοικούμενοι δεν δύνανται να προγραμματίζουν την οικονομική τους δραστηριότητα και να έχουν πλήρη εικόνα των εν γένει οφειλών τους . 

Στις 25, 26 και 27 Μαΐου πραγματοποιήθηκε η εαρινή Ευρωπαϊκή διάσκεψη της GJN (GlobalJusticeNetwork) στην Πράγα. Ως ιδρυτικό μέλος του GJN εδώ και 10 χρόνια, το γραφείο μας συμμετείχε σ αυτό το ήσσονος σημασίας για τα νομικά θέματα γεγονός. Τα τακτικά συνέδρια του GJN γίνονται εναλλακτικά στην Ευρώπη και στην Αμερική.

 Το GJN, το οποίο δημιουργήθηκε το 2007, περιλαμβάνει δικηγορικά γραφεία από πάνω από 40 διαφορετικές εθνικότητες, και έχει ως σκοπό του  να προωθήσει με αποτελεσματικότητα τα νομικά θέματα και την απονομή δικαιοσύνης σε όλες τις ηπείρους.

 Από την σύστασή  του από το αμερικανικό δικηγορικό γραφείο LieffCabraserHeimannandBernstein (LCHB) , (το οποίο βρίσκεται συχνά στο νούμερο 1 των Δικηγορικών γραφείων των ΗΠΑ), το GJN πάντα καταφέρνει να αναπτύσσεται και να εμπλουτίζει τις δραστηριότητες του. Επίσης προσφέρει την δυνατότητα ομαδικών αγωγών στη δικαιοσύνη στις ΗΠΑ ή και αλλού  για μια καλύτερη εκπροσώπηση των πελατών μας. 

 Η διάσκεψη της Πράγας έδωσε τη ευκαιρία να συζητηθούν οι προκλήσεις, τα τρέχοντα ζητήματα στους τομείς των δικαιωμάτων του ανθρώπου, ιατρικές υποθέσεις, οικονομικές διαφορές και πιο συγκεκριμένα πάνω στο ζήτημα των συλλογικών καταγγελιών κατά της  Volkswagen.

 Σε ό,τι αφορά την υπόθεση των απαιτήσεων των Ευρωπαίων καταναλωτών  κατά της  Volkswagen , τα δικηγορικά γραφεία μέλη του GJNδημιούργησαν στο Άμστερνταμ το νομικό πρόσωπο CLEAN (ConsumersLeadEmissionsAccountabilityNetwork) προκειμένου να επιτραπεί η συμμετοχή τους σε ομαδικές αγωγές σύμφωνα με τις επιταγές του Ολλανδικού Δικαίου το οποίο είναι το μόνο στην Ευρώπη που προβλέπει διαδικασίες ομαδικών αγωγών κατά τα Αμερικανικά πρότυπα.

 Τέλος, η συμμετοχή  σε μια διεθνή οργάνωση όπως η GJN αποτελεί μια αναγκαιότητα σ αυτούς  τους καιρούς της παγκοσμιοποίησης. Η διασυνοριακή συνεργασία είναι μια νέα μέθοδος εργασίας και  αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο για την απονομή της δικαιοσύνης με τους καλλίτερους δυνατούς όρους. Με αυτό τον τρόπο το γραφείο μας αποκτά ένα σημαντικό συγκριτικό πλεονέκτημα σε πάρα πολλές περιπτώσεις ενώ επωφελείται από ένα μεγάλο δίκτυο συνεργατών με παρουσία σε πολλές ξένες χώρες  και σε βάθος γνώση των διάφορων νομικών συστημάτων.

-Το γραφείο μας με εξειδικευμένους  δικηγόρους και σε συνεργασία μεέμπειρα τραπεζικά στελέχη αναλαμβάνει την διαχείριση (ρύθμιση, κούρεμα, διαγραφή) καρτών, καταναλωτικών, στεγαστικών καθώς και επιχειρηματικών δανείων. Επειδή πλέον η μόνη λύση δεν είναι η υπαγωγή στο νόμο Κατσέλη, ούτε και η ρύθμιση των δανείων με τους επαχθείς ενίοτε και αμφισβητούμενους  όρους των Τραπεζών, αλλά απαιτείται η με κάθε τρόπο προστασία – οχύρωση των δανειοληπτών απέναντι στις Τράπεζες, στα Ελληνικά και ξένα funds τα οποία επεισέρχονται πλέον στα δάνεια που έχουν χορηγηθεί από τις τράπεζες. Με συστηματική προσέγγιση ερευνούμε την διαχείριση του/των δανείου/ων, σε οποιοδήποτε στάδιο και αν βρίσκεται/ονται αυτό/ά. Μέσα από μια διαρκή καί συστηματική συνεργασία με  έμπειρα τραπεζικά στελέχη γιά την επεξεργασία και την διαχείρηση των φακέλων σε συνδυασμό με ένα καλό νομολογιακό πλαίσιο προκρίνουμε λύσεις εφικτές και συμφέρουσες γιά τον δανειολήπτη είτε καταλήξουμε σε δικαστική αντιπαράθεση είτε σε εξωδικαστικό συμβιβασμό.   

Με τον τρόπο αυτό επεξεργαζόμαστε  τις ενδεδειγμένες ανά περίπτωση νομικές ενέργειες έναντι των Τραπεζών, την καταγγελία σύμβασης δανείου, την διαταγή πληρωμής, την κατάσχεση και τον πλειστηριασμό μέσω μεταξύ άλλων Ανακοπών και Αναστολών Εκτέλεσης, για τις διάφορες μορφές δανειακών προιόντων εν μέσω ενός νομικού πλαισίου το οποίο εξακολουθεί να παραμένει σχετικά ασαφές αλλά ωστόσο εξελίσσεται διαρκώς, εξέλιξη την οποία παρακολουθούμε και αναλύουμε με προσοχή.

Με μεγάλη χαρά και ικανοποίηση πληροφορηθήκαμε ότι με την υπ’ αριθμ. 1493/2017 το Εφετείο Αθηνών δικαίωσε πελάτη του Γραφείου μας για την εξαπάτηση που υπέστη από χρηματοπιστωτικό ίδρυμα το οποίο τον κατηύθυνε στην αγορά ομολόγων της Lehman Brothers

Συγκεκριμένα, πρόκειται για ιατρό –δηλαδή κατά τεκμήριο άτομο μορφωμένο μέν αλλά αδαές περί τα χρηματοοικονομικά–, ο οποίος πείστηκε παραπλανητικά να τοποθετήσει τις οικονομίες του σε τοξικά ομόλογα της Lehman Brothers (η οποία πτώχευσε το 2008).

Η εν λόγω –τριαντασέλιδη– απόφαση είναι ιδιαίτερα θεμελιωμένη, αναλυτική και εμπεριστατωμένη και κινείται προς την κατεύθυνση των (ορθών) παραδοχών της πρωτόδικης απόφασης 6915/2014 του Πρωτοδικείου Αθηνών.

Εν προκειμένω, το δικαστήριο διέγνωσε την τέλεση αδικοπραξίας εκ μέρους του διαθέσαντος τα τοξικά προϊόντα χρηματοπιστωτικού ιδρύματος (το οποίο μάλιστα ισχυριζόταν ότι δεν ήταν τίποτε άλλο  παρά ένας απλός διαμεσολαβητής και επίσης -όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις  αυτά τα ιδρύματα αναφέρουν-  "οτι κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει την πτώχευση αυτού του "κολοσσού"  ο οποίος είχε  υψηλές αξιολογήσεις στο παρελθόν κλπ). Το Εφετείο ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΑ πλέον διέταξε την επιστροφή στον παθόντα αντισυμβαλλόμενο ιδιώτη του ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ ποσού που είχε διαθέσει για την αγορά αυτών των προιόντων. Επίσης του επιδίκασε επιπλέον και ένα άλλο σοβαρό κονδύλι ως χρηματική ικανοποίηση γιά την ηθική βλάβη που υπέστη ο παθών πελάτης του γραφείου μας.

Η εν λόγω απόφαση συνιστά σημαντικό δεδικασμένο και αναφορικά με συναφείς υποθέσεις εξαπάτησης ανυποψίαστων μικροκαταθετών - πελατών τραπεζών, αλλά και άλλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που διέθεταν προιόντα όπως τα ΜΑΕΚ και τα ομόλογα της Alpha Group Jersey και πολλά άλλα ομόλογα τα οποία οι τράπεζες (ή οι χρηματοπιστωτικές εταιρείες) προώθησαν σε άτομα χωρίς να τηρηθούν οι αυστηρές προδιαγραφές του Νόμου γιά την επαρκή ενημέρωση των επίδοξων αγοραστών προτού αυτοί προβούν σε μιά τοποθέτηση γιά την οποία δεν είχαν πλήρη επίγνωση...

Μεταξύ των ετών 2003-2007 η Alpha Bank, μέσω της θυγατρικής της  Alpha Bank Jersey, (ένα όχημα ειδικού σκοπού με πολύ περιορισμένο κεφάλαιο) εξέδωσε ομόλογα και τα οποία διέθεσε στην Ελληνική αγορά χωρίς ημερομηνία λήξης δηλαδή «άληκτα».  Τα προιόντα αυτά φέρουν μία περιορισμένη εγγύηση από τον εκδότη τους και μόνον και αυτή υπό όρους. Ο ομιλος της Τραπέζας ALPHA δεν δίνει εγγύηση για τα προιόντα της θυγατρικής του.  Η  τράπεζα μπορεί ότα το κρίνει σκόπιμο να ανακαλέσει το ομόλογο ακόμη και αν αυτό  βρίσκεται σε ένα ποσοστό της αξίας του, γεγονός καταστροφικό για τον ομολογιούχο .

 Μία πλειάδα δικαστικών αποφάσεων δικαστηρίων κατατείνουν στο γεγονός της ευθύνης ως εκ της διαθέσεως τέτοιων προϊόντων και στην υποχρέωση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων για πλήρη αποζημίωση των ανυποψίαστων ομολογιούχων.

Στις 24.4.2012 έγινε «πρόταση επαναγοράς»  των ομολόγων αυτών στους ανυποψίαστους ομολογιούχους έναντι ενός  ελάχιστου  κλάσματος  της αρχικής αξίας των ομολόγων αυτών δηλαδή ουσιαστικά τους γνωστοποιήθηκε η απώλεια των χρημάτων τους.

Στις 23.4.2017 θα έχουν κλείσει πέντε χρόνια από την ενέργεια αυτή και μετά την ημερομηνία αυτή τίθεται πλέον θέμα παραγραφής των απαιτήσεων των ομολογιούχων αυτών που έχασαν τα χρήματά τους κατ αυτόν τον παράνομο τρόπο.

Το γραφείο μας οργανώνει ομαδικές αγωγές κατά της η Alpha Bank, αξιώνοντας το ποσό ως προς το οποίο ζημιώθηκαν οι κάτοχοι τους. Παραμένουμε στην διάθεση των κατόχων αυτών των ομολογιών για κάθε πληροφορία ή επεξήγηση.  

Στην αρχή της χρηματοπιστωτικής κρίσης,  η τράπεζα  ALPHA BANK (αλλά και άλλες τράπεζες όπως και χρηματοπιστωτικές εταιρείες ) διέθεσαν ομόλογα  της ALPHA GROUP JERSEY.  Τα εν λόγω ομόλογα είχαν συνήθως ένα αρκετά υψηλό κουπόνι της τάξεως του 6% και διατίθεντο στην αγορά με «πιθανή ημερομηνία ανάκλησης» το 2015 (η οποία φυσικά δεν έγινε ποτέ)  ενώ τουλάχιστον στις περιπτώσεις που υπέπεσαν στην αντίληψή μας  αποσιωπήθηκε η ημερομηνία «λήξης»  η οποία ήταν αρκετές δεκαετίες αργότερα και αναφερόταν  σχεδόν κωδικοποιημένη και ακατανόητη για τους πολλούς μόνον στα  τελικά υπογεγραμμένα συμβόλαια.  Στο μεταξύ στις 24.4.2012 έγινε «πρόταση επαναγοράς»  των ομολόγων αυτών στους ανυποψίαστους ομολογιούχους έναντι ενός  ελάχιστου  κλάσματος  της αρχικής αξίας των ομολόγων αυτών δηλαδή ουσιαστικά τους γνωστοποιήθηκε η απώλεια των χρημάτων τους.

Στις 23.4.2017 θα έχουν κλείσει πέντε χρόνια από την ενέργεια αυτή και μετά την ημερομηνία αυτή τίθεται πλέον θέμα παραγραφής των απαιτήσεων των ομολογιούχων αυτών που έχασαν τα χρήματά τους κατ αυτόν τον –όπως εκτιμούν νομικοί κύκλοι- παράνομο και αντισυμβατικό τρόπο.

Μία πλειάδα δικαστικών αποφάσεων δικαστηρίων όλων των βαθμών κατατείνουν στο γεγονός της ευθύνης ως εκ της διαθέσεως τέτοιων προιόντων και στην υποχρέωση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων για πλήρη αποζημίωση των ανυποψίαστων ομολογιούχων. Αυτός ο κόσμος -στην πλειοψηφία τους απλοί καταθέτες-,   νόμισαν ότι κρατούσαν ομόλογα της ALPHA BANK (ενώ στην ουσία τους είχαν δοθεί «τίτλοι» από ένα «ανεξάρτητο» ίδρυμα που συστήθηκε για τον σκοπό αυτό στα Βρετανικά νησάκια του Τζέρσευ και το οποίο παραπλανητικά παρέπεμπε στην πιστοληπτική ικανότητα της  γνωστής Ελληνικής τράπεζας). Επιπλέον παραπλανητικά γινόταν αναφορά στην πιθανή ημερομηνία ανάκλησης με αποσιώπηση ή έστω κωδικοποίηση  της ημερομηνίας «λήξης» και του κινδύνου απωλείας του  κεφαλαίου, κίνδυνος ο οποίος τελικά πραγματοποιήθηκε παίρνοντας μαζί του τις οικονομίες και καταθέσεις  των «επενδυτών».

Το γραφείο μας έχει κινητοποιηθεί έντονα στην οργάνωση  αγωγών κατά των διαθετών  των προιόντων αυτών, και θα καταθέσει στις επόμενες μέρες πρίν από την συμπλήρωση της πενταετίας δηλ. πρίν την 23.4.2017 σχετικές προς τούτο αγωγές ενώπιον των αρμοδίων Δικαστηρίων προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος της παραγραφής των απαιτήσεων  των ομολογιούχων.  Παραμένουμε στην διάθεση των κατόχων αυτών των ομολογιών για κάθε πληροφορία η επεξήγηση χωρίς φυσικά καμία δέσμευση ή υποχρέωση των ομολογιούχων αυτών.  

 Πρακτικά ήδη σε ισχύ για ορισμένα  τραπεζικά δάνεια με ελάφρυνση και επαναδιαπραγμάτευση των όρων σε επιχειρήσεις οι οποίες βρίσκονται σε εμφανή δυσχέρεια να εκπληρώσουν τις δανειακές τους υποχρεώσεις. 

Πολλές φορές οι όροι που τέθηκαν από τις τράπεζες  όταν χορηγήθηκε το δάνειο ήταν (ή έγιναν στην συνέχεια)  αντικειμενικά δυσβάστακτοι και μερικές φορές παράνομοι και καταχρηστικοί. Οι δε επιχειρήσεις αντιδρώντας επιπόλαια και επιφανειακά βιάστηκαν να «κλείσουν»  τις δανειακές αυτές συμβάσεις και να τους εκταμιευθούν τα χρήματα κοιτώντας ίσως μόνον το επιτόκιο  χωρίς να εξετάσουν με εξειδικευμένη νομική βοήθεια τους υπόλοιπους όρους (συχνά κρυμμένοι και ιδιαίτερα επαχθείς μερικές φορές στα όρια της νομιμότητας). Φυσικά στην τωρινή  αδυναμία  εκπλήρωσης των δανειακών υποχρεώσεων των Ελληνικών επιχειρήσεων προς  τις τράπεζες συντέλεσαν στο μεταξύ και η επιδείνωση του οικονομικού κλίματος στην Ελλάδα και άλλοι –λιγότερο ή περισσότερο-  απρόβλεπτοι παράγοντες .

Καμία τράπεζα δεν πρόκειται να δεχτεί εύκολα  κούρεμα  οφειλών των επιχειρηματικών δανείων ούτε φυσικά μπορεί να υποχρεωθεί με νομοθετική ρύθμιση εκτός κι αν κάποιος άλλος δεχόταν  ν αναλάβει να πληρώσει για λογαριασμό αυτού που ευρίσκεται σε αδυναμία πράγμα που φυσικά δεν υπάρχει.  Το κράτος ακόμα κι αν ήθελε να κάνει κάτι τέτοιο απλά δεν μπορεί αφού το ίδιο είναι πλέον υποχρεωμένο να ζει με δανεικά και σύμφωνα με τους όρους αυτών που το δανείζουν. 

Η κάθε τράπεζα έχει φυσικά μία διαφορετική προσέγγιση  και αντιμετώπιση στο εξαιρετικά ευαίσθητο (αλλά και επικίνδυνο γι αυτήν) θέμα της ελάφρυνσης των όρων των επιχειρηματικών δανείων. Αυτό η  τράπεζα θα το κάνει μόνον  σε τρείς περιπτώσεις:

1. Όταν πραγματικά πειστεί ότι αυτός είναι ο μόνος πλέον τρόπος να πάρει ότι μπορεί από έναν καλόπιστο αλλά σε ουσιαστική αδυναμία δανειολήπτη, κι έτσι να μειώσει την ζημιά της από την συγκεκριμένη σύμβαση.
2. Όταν εν όψει δικαστηρίου αποτιμήσει τις πιθανότητες να χάσει την δικαστική αναμέτρηση με τον δανειολήπτη για π.χ. καταχρηστικότητα ή παρανομία στην σύμβαση.
3. Όταν υποχρεωθεί από το Δικαστήριο γιατί η σύμβαση «έπασχε» από όρους παράνομους και καταχρηστικούς  (πράγμα τελικά όχι και τόσο σπάνιο)

Είτε πρόκειται για πίεση μέσω διαπραγμάτευσης είτε για δικαστική διαμάχη (έστω κι αν αυτή δεν ολοκληρωθεί) απαιτείται μία συστηματική προσέγγιση τόσο στους όρους της δανειακής  σύμβασης όσο και στα βασικά στοιχεία της επιχείρησης που έλαβε το δάνειο.  Σε κάθε περίπτωση το κλειδί είναι η καταχρηστικότητα της σύμβασης. 

Το γραφείο μας πρωτοστάτησε ήδη από το 2008 στην δικαστική και εξώδικη διαμάχη για την καταχρηστικότητα των τραπεζικών συμβάσεων που διέθεταν προϊόντα  Lehman Brothers  στην Ελληνική αγορά. Ένα από τα δύο γραφεία (το άλλο ήταν του κ. Λυκουρέζου) που είχαν μαζικές αγωγές κατά των τραπεζικών συμβάσεων για την διάθεση των επίμαχων προϊόντων, κατορθώσαμε να  υποχρεώσουμε  την τράπεζα με τον κύριο όγκο των επίδικων προϊόντων  να υπαναχωρήσει από την σύμβαση αυτή επιτυγχάνοντας το υψηλότερο ποσοστό επιστροφής παγκοσμίως!!!  

Στα πλαίσια αυτής της με ιδιαίτερα επιτυχημένα αποτελέσματα εξειδίκευσης  μας, το γραφείο μας ασχολείται πλέον και με την καταχρηστικότητα αλλά και την βιωσιμότητα των όρων των επιχειρηματικών δανειακών συμβάσεων. Παραμένουμε δε στην διάθεση των ενδιαφερομένων επιχειρηματιών για  σχετικές πληροφορίες  χωρίς καμία περαιτέρω δέσμευση ή υποχρέωση τους.

Αυτό αφορά  τόσο την παρούσα φάση δηλ. αυτή των σχέσεων με τις τράπεζες όσο και  την μελλοντικά εξαγγελθείσα φάση αυτή της υπαγωγής των επιχειρήσεων σε καθεστώς  «εξωδικαστικού μηχανισμού» η οποία  θα περιλαμβάνει κούρεμα του ΦΠΑ και παρακρατούμενων φόρων (αλλά όχι των ασφαλιστικών εισφορών) . Σημειωτέον ότι αυτό αποτελεί και συμβατική υποχρέωση της χώρας μας και  είναι μέρος των μέτρων που πρέπει να ληφθούν για την ολοκλήρωση της τρέχουσας δεύτερης αξιολόγησης της Ελλάδας.

Από την 1η Ιανουαρίου 2017, το νέο οικογενειακό δίκαιο τέθηκε σε ισχύ στην Ελβετία. Έχει ως στόχο την καλύτερη προστασία των δικαιωμάτων των τέκνων, αλλά και ίσο καθεστώς μεταξύ έγγαμων και μη γονέων.

Υπάρχουν πολλές διατάξεις του νέου νόμου που αποδεικνύονται ύψιστης σημασίας όσον αφορά τις οικονομικές συνέπειες, και ειδικότερα  την υποχρέωση διατροφής των γονέων προς τα τέκνα.

Καταρχάς, η υποχρέωση διατροφής  με το νέο νόμο δεν υπόκειται πλέον σε παραγραφή: Ένα ενήλικο τέκνο  θα μπορούσε ακόμα να διεκδικήσει την επιστροφή όλων των ποσών που δεν έχουν καταβληθεί σ 'αυτό εντόκως  ακόμη και είκοσι ή τριάντα χρόνια αργότερα. Η διάταξη αυτή μπορεί να θεωρηθεί  ριζοσπαστική σε σύγκριση με το παλαιό καθεστώς, αλλά και σε σχέση  με ό, τι συμβαίνει σε άλλες χώρες στην Ευρώπη ή αλλού.

Επίσης, για λόγους της ισότητας μεταξύ των έγγαμων γονέων και εκείνων που συζούν με σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης ,ο γονέας-κηδεμόνας (έγγαμος ή μη) δεν θα αναλαμβάνει  περισσότερες  δαπάνες περίθαλψης: Αυτές θα ενσωματώνονται στη συνεισφορά διατροφής που θα καταβάλλεται απευθείας στο τέκνο χωρίς τη συμβολή του γονέα-κηδεμόνα.

Όσον αφορά το ελάχιστο εγγυημένο κόστος διαβίωσης του κηδεμόνα, αυτό καθορίζεται από το δικαστή ανεξάρτητα από το ποσό διατροφής  του τέκνου. Ωστόσο, αν η οικονομική κατάσταση του γονέα που υποχρεούται στην καταβολή της διατροφής του τέκνου μεταβληθεί, το τέκνο δικαιούται να απαιτήσει αναδρομικά μέχρι και 5 έτη  αναπροσαρμογή της εισφοράς την οποία δικαιούται.

Τέλος, μια άλλη σημαντική αλλαγή είναι ότι σε περίπτωση  διαζυγίου που μπορεί να επιφέρει σημαντικές υλικές επιπτώσεις για το τέκνο, το δικαστήριο που επιλαμβάνεται της υπόθεσης μπορεί να αρνηθεί πλέον την έκδοση διαζυγίου! Μπορεί να διατάξει την υποχρεωτική διαμεσολάβηση μεταξύ των συζύγων, ή ακόμη και να διορίσει κηδεμόνα  ώστε να καταλήξει στην προσφορότερη λύση, με σκοπό την καλύτερη προστασία των συμφερόντων του τέκνου.

Έτσι, ο νέος νόμος υπόσχεται, από τη μία πλευρά,  την εξασφάλιση μεγαλύτερης ισότητας μεταξύ των έγγαμων και άγαμων γονέων και, από την άλλη , να δημιουργήσει ένα πλαίσιο προστασίας που θα δίνει προτεραιότητα στα συμφέροντα του τέκνου. Ο νόμος αυτός περιορίζει σε μεγάλο βαθμό το περιθώριο πολλών  γονέων  να θέτουν τις δικές τους προτεραιότητες πάνω από εκείνες των τέκνων τους. Επιπλέον, αυτός ο νόμος απαιτεί επανεξέταση σύμφωνα με τις νέες διατάξεις των υποθέσεων για τις οποίες δεν είχε εκδοθεί απόφαση  το 2016. Παραμένει στην ευχέρεια της νομολογίας να ρυθμίσει τις  λεπτομέρειες  της εφαρμογής αυτού του νέου, σημαντικά πιο περιορισμένου από το ισχύον σήμερα στην Ελβετία, νομικού πλαισίου.

Το γραφείο μας μελέτησε τις λεπτομέρειες αυτού του νέου νομικού πλαισίου και ανέλυσε τις πιθανές συνέπειες των διατάξεών του και  είναι στη διάθεση σας για οποιαδήποτε διευκρίνιση ή εξέταση των πρακτικών εφαρμογών του.

Η Ολομέλεια των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας αποφάσισε προ ολίγων ημερών  να κατέβει σε έναν δικαστικό αγώνα κατά των αποφάσεων που ουσιαστικά εξοντώνουν όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες  μεταξύ αυτών και τους δικηγόρους. Οι δικηγόροι :

-Θα προσφύγουν στη  Δικαιοσύνη κατά του ασφαλιστικού νόμου προσβάλλοντάς τον  ως αντισυνταγματικό,

-Επειδή η τυχόν καταβολή ασφαλιστικών εισφορών χωρίς επιφύλαξη των ασφαλισμένων θα μπορούσε να εκληφθεί  ως σιωπηρή αποδοχή  της ασφαλιστικής οφειλής, θα κοινοποιούν δήλωση επιφύλαξης, προ της καταβολής, επί αποδείξει, στον ΕΦΚΑ .

Συγκεκριμένα η Ολομέλεια των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας, αποφάσισε να ασκηθεί από όλους τους Δικηγορικούς Συλλόγους της χώρας αίτηση ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου Επικρατείας κατά των διοικητικών πράξεων που εκδόθηκαν κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του ασφαλιστικού νόμου. Με τις αιτήσεις ακυρώσεως θα προβληθεί η αντισυνταγματικότητα του ασφαλιστικού νόμου ν. 4387/2016, σε ό,τι αφορά την εισφοροδοτική επιβάρυνση των δικηγόρων. Στην σχετική ομάδα εργασίας που θα εκπονήσει το δικόγραφο της αιτήσεως ακυρώσεως συμμετέχουν ο Πρόεδρος της Ολομέλειας των Προέδρων των  Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας και Πρόεδρος του ΔΣΑ, Βασίλης Αλεξανδρής, η  Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Ιωαννίνων, Αναστασία Γιογλή, οι Καθηγητές Πανεπιστημίου και δικηγόροι, Φίλιππος Σπυρόπουλος, Ξενοφώντας Κοντιάδης,  Γιώργος Γεραπετρίτης, Πατρίνα Παπαρρηγόπουλου  καθώς και οι δικηγόροι Σωτήρης Αθανασίου, Αθηνά Πετρόγλου και Διονύσης Ρίζος.

Όπως αναφέρουν, επειδή η τυχόν καταβολή ασφαλιστικών εισφορών χωρίς επιφύλαξη των ασφαλισμένων θα μπορούσε να εκληφθεί  ως σιωπηρή αποδοχή  της ασφαλιστικής οφειλής, έχει καταρτιστεί σχέδιο δήλωσης επιφύλαξης, η οποία πρέπει να κοινοποιείται προ της καταβολής, επί αποδείξει, στον ΕΦΚΑ .

Το περιεχόμενο της δηλώσεως έχει ως εξής:

«Προς τον Ε.Φ.Κ.Α.

Ο κάτωθι υπογεγραμμένος, ασφαλισμένος στον ΕΦΚΑ, με ΑΜΚΑ …….…, δια της παρούσης δηλώνω ότι οι προκαταβολές ασφαλιστικών εισφορών, στις οποίες προβαίνω από 1.1.2017 και εφεξής, δια της παρακράτησης 20% επί των γραμματίων προείσπραξης των Δικηγορικών Συλλόγων, καθώς και οι μηνιαίες καταβολές ασφαλιστικών εισφορών, στις οποίες προβαίνω από 1.1.2017 και εφεξής, δυνάμει των ατομικών ειδοποιήσεων που μου κοινοποιούνται, γίνονται με τη ρητή επιφύλαξη ασκήσεως κάθε νομίμου δικαιώματός μου, και ιδίως της διοικητικής ή/και δικαστικής αμφισβήτησης και προσβολής όλων των σχετικών πράξεων, είτε προσωρινών, είτε οριστικών. Σε καμία περίπτωση η όποια καταβολή εκ μέρους μου, με οποιοδήποτε τρόπο και αν γίνεται, δεν συνιστά αναγνώριση χρέους ή αποδοχή των εκδοθεισών  πράξεων και οφειλών.

Τόπος, Ημερομηνία                                                                                                   

Ο Δηλών»